Mijn naam is Nathalie Deetens. Moeder van 3 heerlijke dochters. Onze jongste dochter heeft een neuromusculaire spierziekte genaamd spinale musculaire atrofie. Concreet betekent het dat zij een gen ontbreekt dat ervoor zorgt dat haar zenuwen niet kunnen communiceren met haar spieren. Met als gevolg dat haar spieren langzaam maar zeker atrofisch worden en dus afsterven. Als je bedenkt dat alles een spier is dan ben je er als moeder al snel achter dat je actie moet ondernemen. Gelukkig krijgt ze elke 4 maanden een injectie in haar ruggenmerg genaamd Spinraza. Dit zorgt er voor dat de ziekte op pauze gezet wordt en haar aftakeling serieus vertraagd wordt. Ze gaat zelfs vooruit. Dus eeuwige dankbaarheid aan Spinraza. Maar dat neemt niet weg dat je zelf lijdzaam moet toekijken en hopen dat het goed gaat. Neen, een lichaam als het hare moet heel veel extra ondersteuning krijgen. Bekijk het als een stilgevallen motor in een auto. Als je deze weer aan de praat wilt krijgen vraagt dat hulp van buitenaf. Dan zoek je al snel een man of 3 bij elkaar die even een duwtje willen geven. Wel, dit duwtje geef ik dagelijks aan mijn kind. Toen ik merkte dat de klassieke kinesitherapie haar niet voldoende vooruit bracht ben ik op zoek gegaan naar alternatieve therapieën. Als sceptische mama ging ik op onderzoek om te kijken welke  therapie haar extra zou kunnen ondersteunen. Het was een beetje alsof ik Ali Baba’s schatkist had geopend. Er bestaan zoveel fantastische manieren om een lichaam te benaderen.